Twee maanden voor mijn wedstrijd hakte ik definitief de knoop door. Ik wilde een ‘eigen’ coach. Iemand die de volledig aandacht aan mij besteedde.  Voorafgaand heb ik vanaf januari mee gedaan aan de flexchallenge. Leuk om wat af te vallen, maar persoonlijk was het niet.
En dat is wat ik miste. Iemand bij wie ik terecht kon met vragen. Schema’s die op mijn lichaam was gemaakt. Iemand die me zou bijstaan tijdens mijn wedstrijd en de weken voorafgaand aan de wedstijd. Iemand die meer van mij wist dan mijn voornaam. In oktober hakte ik de knoop door en besloot me aan te sluiten bij teambell.
Nadat ik voor had gelegd hoe ik de afgelopen maanden at en trainde, progressie foto’s had gestuurd en een volledige intake had gedaan, kon ik aan de slag. Verrassend vond ik dat ik vooral meer moest eten en in andere volledig andere verhoudingen. Zo moest ik veel ‘vetter’ eten. Daarbij hanteert Richard het IIFYM principe. Ik was totaal niet bekend hiermee, maar kreeg gelukkig hulp hiermee. Het is in het begin even puzzelen, maar als je het door hebt zo makkelijk. Daarbij heb je niet meer het gevoel dat je ‘cheat’ wanneer je chocolade of iets dergelijks eet, want je maakt het gewoon passend in je schema.
Ik heb voorafgaand aan mijn wedstrijd dan ook niet aan de witvis met groene groentes hoeven zitten, maar gewoon een bakje kwark met pure chocolade kunnen eten. Ideaal! Het belangrijkste vind ik dat er persoonlijk contact is, er eerlijk werd gecommuniceerd en ik met al mijn vragen, onzekerheden en twijfels bij iemand terecht kon. Bij Richard had ik meteen dat gevoel. Zeker de weken voorafgaand aan de wedstrijd, waarbij alles onbekend terrein is en je met de dag onzekerder wordt, hongeriger en vermoeider, kon ik altijd terecht met vragen.
Ook het gehele SAP weekend was hij (samen met Sharr) backstage om je bij te staan. Nu de weken na mijn wedstrijd, die vooral qua mindset heel moeilijk kunnen zijn, kan ik elke dag bij hem terecht. Dit is hoe een coach moet zijn!
